Έθιμα Γάμου σε άλλες χώρες

Έθιμα Γάμου σε άλλες χώρες

Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να έχουμε συνδυάσει το έθιμο του γάμου με συγκεκριμένες τελετουργίες και χαρακτηριστικά, ωστόσο κάθε χώρα (και μερικές φορές και κάθε θρησκεία) έχει τα δικά της ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Έτσι, ο θεσμός του γάμου δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το συγγραφικό μας ενδιαφέρον, καθώς από χώρα σε χώρα η παράδοση μεταβάλλεται και αναδιοργανώνεται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ακόμη περισσότερα έθιμα γάμου γύρω από αυτήν τη μοναδική ημέρα για τη ζωή του ζευγαριού. Παρακάτω γίνεται μία αρχική και συνάμα περιεκτική αναφορά σε ορισμένες χώρες όπου το μυστήριο αυτό τελείται λίγο διαφορετικά απ΄ ότι έχουμε συνηθίσει.

Ξεκινώντας από την Ευρώπη, οι περισσότερες χώρες έχουν κάτοικους Χριστιανούς Ορθόδοξους ή Kαθολικούς. Έτσι, η τέλεση του μυστηρίου του γάμου δε διαφέρει κατά πολύ από χώρα σε χώρα, αλλά είναι σχεδόν η ίδια, από τους ψαλμούς και τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα, μέχρι και το στολισμό και τα λόγια που αναφέρονται κατά τη διάρκεια της στιγμής αυτής. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες διαφορές από χώρα σε χώρα που δε σχετίζονται αναγκαστικά με τη θρησκεία και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά έχουν να κάνουν κυρίως με την ιστορία της κάθε μίας, καθώς και με τον πολιτισμό και τα ήθη των προγόνων τους. Τα έθιμα αυτά βρίσκονταν σε ισχύ πολλά χρόνια κατά το παρελθόν και έτσι έχουν ριζωθεί στις αναμνήσεις και τις αντιλήψεις των σύγχρονων ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να τα διατηρήσουν και να τα εφαρμόσουν στο βαθμό που επιθυμούν. Έθιμα όμορφα, ιδιαίτερα και συγχρόνως πυλώνες της παράδοσης και του πολιτισμού τους.

Συγκεκριμένα, ένα τέτοιο παράδειγμα αναβίωσης παλαιότερων εθίμων συναντά κανείς στην Ισπανία με το έθιμο της ανταλλαγής νομισμάτων του ζευγαριού. Αναλυτικότερα, ο γαμπρός και η νύφη δίνουν ο ένας στον άλλον 13 νομίσματα. Αυτά τα νομίσματα συμβολίζουν, σύμφωνα με την Ισπανική παράδοση, την ηρεμία, τις καλές σχέσεις και την ένωση του ζευγαριού για όλους τους μήνες του χρόνου. Ανταλλάζοντας τα νομίσματα αυτά, δεσμεύονται πως ότι αποκτήσουν κατά τη διάρκεια του γάμου τους θα το μοιράζονται εξ ολοκλήρου από κοινού. Έτσι, η σχέση τους διακατέχεται πλέον από ένα πέπλο αληθοφάνειας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, τιμώντας τον γάμο τους και κυρίως την νέα τους ζωή από εδώ και πέρα. Συνήθως το μυστήριο αυτό λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια του γάμου, όπου η νύφη μεταφέρει τα νομίσματα σε μία τσάντα ή τα δίνει σε ένα μικρό κορίτσι που βρίσκεται τη στιγμή εκείνη στο γάμο, τοποθετώντας τα σε ένα μικρό μαντήλι ή πάνω σε ένα μαξιλάρι.

Ένα άλλο παράδειγμα αναβίωσης παλαιότερου εθίμου είναι αυτό της περιοχής του Βελγίου και συγκεκριμένα το έθιμο του μαντηλιού. Συγκεκριμένα, το μοναδικό αυτό έθιμο της περιοχής απαιτεί αρχικά από την οικογένεια της νύφης να φέρει ένα μαντήλι κεντημένο με το όνομα της μέλλουσας νύφης στο γαμπρό. Όταν ολοκληρωθεί το μυστήριο του γάμου και ενδεχομένως και αυτό της δεξίωσης που ακολουθεί σε αρκετούς από αυτούς, τότε το ζευγάρι στολίζει στο πατρικό σπίτι της νύφης το μαντήλι, επιδεικνύοντάς το με περηφάνεια στους μελλοντικούς καλεσμένους τους. Εδώ να σημειωθεί επίσης ότι και τα ονόματα των επόμενων κοριτσιών της οικογένειας που θα παντρευτούν, θα προστεθούν αργότερα στο μαντήλι, δείχνοντας έτσι την περηφάνεια της οικογενείας σε αυτό το μοναδικό κομμάτι υφάσματος.

Στη Γαλλία τώρα, αντίθετα με άλλες χώρες, το έθιμο δείχνει ότι οι ίδιοι οι καλεσμένοι φέρνουν τα λουλούδια που θα διακοσμήσουν την τελετή του γάμου του ζευγαριού. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της τέλεσης του γάμου, οι μελλόνυμφοι πίνουν από ένα ασημένιο ποτήρι, το οποίο συνήθως ανήκει στις οικογένειες του ζευγαριού και κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Τέλος, ένα έθιμο που διαφέρει αρκετά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα που λαμβάνουν χώρα σε Ευρωπαϊκό έδαφος είναι η ποιότητα και το σχήμα της τούρτας. Στη Γαλλία, η γαμήλια τούρτα συνηθίζεται να έχει το σχήμα ενός μεγάλου κώνου, η οποία συνήθως είναι με περιτύλιγμα σοκολάτας και από μέσα φέρει γέμιση κρέμας και καραμέλας, συναρπάζοντας τους καλεσμένους, αφήνοντάς τους την πιο γλυκιά αίσθηση!

Συνεχίζοντας, σειρά στο άρθρο μας παίρνει η Αγγλία. Σύμφωνα με την Αγγλική παράδοση, έχουν επικρατήσει ορισμένες προκαταλήψεις σχετικά με την ημέρα της εβδομάδας που αποφασίζει ένα ζευγάρι να παντρευτεί. Πιο αναλυτικά, η Δευτέρα σαν μέρα για τους Εγγλέζους συμβολίζει τον πλούτο και την Ευημερία, ενώ η Τρίτη τη μακροζωία και την υγεία γενικότερα. Συνεχίζοντας, η Τετάρτη συμβολίζει την καλύτερη μέρα που μπορεί να επιλέξει το ζευγάρι ώστε να πραγματοποιήσει το γάμο του, ενώ σε αντίθεση έρχεται η μέρα του Σαββάτου, όπου τη θεωρούν (σε αντίθεση με την Ελλάδα) την πιο κακότυχη μέρα της εβδομάδας. Τέλος, σύμφωνα με τις παραδόσεις, το χτύπημα των καμπανών τη μέρα αυτή συμβολίζει την ένωση του ζευγαριού και έτσι το προστατεύουν από τα ΄΄κακά΄΄ πνεύματα, βοηθώντας το να ζήσει μια υγιείς και μακροσκελής ζωή.

Κλείνοντας, γίνεται αναφορά στην όμορφη και μαγευτική Ιταλία. Συγκεκριμένα, στην περιοχή αυτήν συνηθίζεται να δένουν μία μεγάλη κορδέλα κατά μήκος της πόρτας της Εκκλησίας που θα πραγματοποιηθεί ο γάμος, συμβολίζοντας έτσι την ένωση του ζευγαριού. Ακόμη, συνηθίζεται να δίνουν στους καλεσμένους τους μπομπονιέρες με μονό αριθμό κουφέτων. Ο μονός αριθμός συμβολίζει σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι κανείς δε μπορεί να χωρίσει το ζευγάρι αυτό (όπως και ο μονός αριθμός δε μπορεί να διαιρεθεί) ενώ τα κουφέτα συμβολίζουν την ένωση και την αγάπη του ζευγαριού στις εύκολες, αλλά και στις δύσκολες καταστάσεις που επρόκειτο να συναντήσουν και να αντιμετωπίσουν στο μέλλον. Η Ιταλία διακατέχεται από το άρωμα του ρομαντισμού, οπότε και οι γάμοι τους διακατέχονται από μία τέτοιου είδους ατμόσφαιρα.

Δείτε επίσης: